Lege nest syndroom

De kleintjes vliegen uit. Van ons nestje baardagamen blijven er nog maar twee ter adoptie over. De rest vond reeds een goede thuis. Afgelopen weekend werden er vier opgehaald. We hopen jullie snel te kunnen berichten hoe het ze vergaat. Voor eentje kregen we een nieuwe bewoner in de plaats. Een gladde dame vervoegde ons gezelschap. Ze kon niet op de locatie blijven waar ze was, en de eigenaars hebben haar aan ons toevertrouwd. Izzy is een korenslang. Of rode rattenslang van ongeveer vier jaar oud. Ze heeft een plekje gekregen waar ze op dit ogenblik vooral geniet van rust. Na een stressvolle verhuizing was dat het minste wat we haar konden gunnen. Izzy houdt immers niet van kleine ruimtes. Haar vorige eigenaar had haar gered uit een veel te kleine behuizing en slechte omstandigheden, geen wonder dat een doos al snel te klein voor haar is. We heten haar van harte welkom maar de officiële kennismaking ( en foto's) volgt later nog. Izzy is namelijk ook haar jasje aan het uitdoen en heeft zich daarvoor , zoals eendame betaamt, teruggetrokken in haar grot. Wij wachten op de kleurenpracht voor de welkomstshoot.

Een dame op bezoek, of toch niet

Vandaag mochten we een nieuw baardje verwelkomen. Takira werd ons voorgesteld als een door een dierenarts gesexte vrouwelijke baardagaam van ongeveer twee jaar oud. Bij een vlugge check leek het inderdaad een meidje, mooie platte staart.  Toen we de dame aan Balthazar voorstelden leek deze inderdaad erg geïnteresseerd, en ook Takira vond het geweldig. De eerste uren was alles rustig en leuk, tot ze allebei ineens in de aanval gingen. Vooraleer er gewonden vielen hebben we Takira apart genomen en toch nog eens nagekeken. En ja hoor, daar waren ze, twee hele dikke bulten.... Takira is een meneertje die het heel erg goed kon verbergen. Zo zie je maar, zelfs een dierenarts weet het af en toe gewoon niet. Het lieve heerschap heeft intussen een verblijf gekregen naast Balthazar waar staarten en voetjes veilig zijn. Voorlopig wel geen kooigenootjes door een tekort aan vrouwtjes momenteel, maar we twijfelen er niet aan dat dat snel genoeg weer verholpen is. Meneer Takira, welkom in de zoobidoe!

Ramp o ramp

Vanavond bij onze thuiskomst op een drama gestoten. Die lieve kleine Noukie is er niet meer. Gisteren nog zo vrolijk.... We weten dat ze af en toe 'ns een ontsnapping uit haar kooitje doet. Klimt langs de eetbakjes naar buiten en fladdert vrolijk rond dan. Maar nu fladderde er niemand.  Noukie was ontsnapt en is in de schildpaddenbak terechtgekomen en verdronken... Helemaal perplex. Ze vloog zo vaak los, ze wist waar ze kon vliegen en waar niet. Ze wist zelfs hoe ze de katten moest ontwijken... En nu dit... We zijn er kapot van. Onze lieve kleine Noukie. 

Volzet... of toch nog niet....

Jullie hoorden het al meerdere keren.  Nu kan er echt niks meer bij.  Tot we verhuisd zijn blijft het zoals het is....  En jullie horen mij nu vast ook weer op mijn kousenvoetjes afkomen getrippeld...
We hebben twee nieuwe bewoners.  Vladimir en Varazdina, valkparkiet.  En ja, het ging eigenlijk niet meer, maar we hadden nog 'n kooitje en..  ze konden niet bij hun eigenaar blijven.  Daar woonden ze in een buitenvolière maar ze vliegen niet.  Varazdina is 'n dame op leeftijd en Vladimir heeft ooit 'n vleugeltje gebroken.  En om daar dan hele dagen op de grond te zitten....  Dat konden we dan ook niet over ons hart krijgen.  Dus vroegen we of we zo mochten gaan ophalen.  En nu zijn ze thuis.  In 'n huis vol andere diertjes. Onmiddellijk verwelkomt door Noukie die niet meer gezwegen heeft sindsdien.  Niet dat ze anders zwijgt.  Ze wonen nu naast Maja, dan is die ook niet zo alleen.

Noukie welkomstcomité, geef toe, aan zo'n schattig snoetje kan je toch niets weigeren?

En Victor?  Die is er helemaal ondersteboven van.  Ze houden niet zo van de vogeltjes, onze padden, laat het in de natuur 'n vijand van hen zijn en dan kan je't ze niet kwalijk nemen natuurlijk ! 

Tijger zit voorlopig nog steeds in benchrust.  Volgende week mag hij terug naar het ziekenhuis waar ze gaan beslissen of de heupkop eraf moet ja dan neen.  Wij hebben zo'n donkergrijs vermoeden van wel omdat hij er toch echt lijkt last van te hebben.  Hoewel hij kan staan en stappen, valt hij regelmatig om omdat zijn heup niet meedraait wanneer hij dat wilt.  We helpen hem zoveel mogelijk met poetsen en kroelen en hij krijgt nog steeds alle dagen massa's aandacht om te compenseren voor de moeilijke dagen op 'n vierkante meter in het kooitje.  Buiten wordt hij inmiddels goed vervangen door het kleinste katteke.  Othello jaagt dat het een lieve lust is, en is overal wel terug te vinden met 'n muisje of 'n vogeltje dat ze uit ergens uit het gras heeft geplukt.

Maar we kijken wel met zijn allen uit naar de verhuis nu.  Met Vladimir en Varazdina erbij is er geen plekje meer op de benedenverdieping waar geen diertje woont.  Nog even tandjes bijten voor ons allemaal en dan ruimte, rust en regelmaat.

Toads and Tchocolate!

Buiten een heerlijk zomers zonnetje en ook in de binnenbakjes is iedereen in een gezellige bui.

Hier zit Victor in de hoek tot tien te tellen om daarna verstoppertje te gaan spelen :

En herinner je je Bernadette nog? Het kleine agaampje die in haar ledematen geen bot meer overhad? Je moet ze nu zien, aan de ontbijttafel :

Koekjes aan het kiezen ;) intussen zijn we er ook achter dat Bernadette wel heel erg veel op een Bernard begint te lijken, nog een heer erbij.

En die lieve Barbary, die wel weer zin had in een feestje:

Altijd leven in de brouwerij. 

Tijger doet het ook goed, met meer drie weken achter de kiezen, is hij intussen een geroutineerde benchkat geworden. Maar de tijd mag toch wat sneller gaan, met onze jager in n kooi, kennen de buurtkatten helemaal geen grenzen meer. En hoewel alle diertjes welkom zijn, zijn we niet van plan om meer dan drie kattekes te verhuizen. 

Zonde...

Een niet zo prettig berichtje in mijn mailbox, de gierzwaluw die we naar de opvang deden heeft het niet gehaald. Te verzwakt... Als we'm sneller hadden gevonden... 

Hij kreeg een plekje aan onze wall of fame. Dat heeft hij wel verdiend. Ons eerste werk? Zorgen voor nestplaatsen voor deze luchtacrobaten zodat ze niet verloren gaan. 

Het spijt me kleine vogel, voor jou was het te laat,

Maar dat wil niet zeggen dan geen enkele inspanning baat,

Ik beloofd je hierbij plechtig dat ik tot mijn laatste dag,

Voor diertjes als jou blijf zorgen opdat hun toekomst beter zijn mag.