How to train your dragon...

How to train   care for dragons zou misschien een betere titel zijn geweest in dit geval...  Ontmoet Dirk.  Dirk werd een twee weken geleden binnengebracht door zijn baasje omdat hij merkte dat Dirk het niet goed deed.  De winkel had nochtans gezegd...  Het grote woord kwam eruit.  De winkel had beweerd dat Dirk gemakkelijk kon samenleven met waterschildpadden. En dat hij krekeltjes at. En dan hebben we het 

niet gehad over alles wat de winkel niet heeft verteld.

Allereerst is Dirk een groene wateragaam.  Een waterminnend reptiel dat zich in het wild ophoudt in Zuidoost Azië nabij ondiepe poelen.  Ze houden van water maar zijn niet aquatiel, een combinatie met waterschildpadden is sowiezo uit den boze gezien die kleine veelvraten met hun knipsnavel gemakkelijk een wateragaam kunnen pluimen, ondanks het gebrek aan pluimen.  Daarnaast heeft een reptiel als Dirk zonlicht nodig, UVB, warmte en extra kalk.  De combinatie zorgt voor botopbouw en sterke spieren.  Meteen ook wat Dirk ontbreekt.  Hij heeft amper bot in zijn lijfje en is zelfs te zwak om te stappen.  De achterpoten hebben meerdere ongenezen botfracturen daar waar het bot te zwak werd om zijn gewicht te dragen. Wetende dat deze dieren zelfs graag sprinten op hun achterpoten maakt het dubbel zo droef dat de eigenaar zo vreselijk slecht werd voorgelicht.  Verder is zijn mond één grote etterende wonde.  Een vergevorderde tandvleesontsteking heeft ervoor gezorgd dat zijn kaak vol etter zit.  Zijn tandjes zullen eruit moeten, maar voorlopig is hij te zwak voor de operatie. Dirk is gestart met een antibioticakuur in combinatie met ontstekingsremmende medicatie en calciumsupplement.  Hij zit 'n hele dag onder een UVB en warmtelamp en gaat alle dagen in een elektrolytenbad.  Hij wordt drie keer per dag besproeid om hem (en zijn terrarium) vochtig te houden, een waterpartij kunnen we niet riskeren, hij zou kunnen verdrinken als hij erin terecht komt.  Hij eet sprinkhanen (krekeltjes zijn al veel te klein voor 'm) en wasmotlarven om aan te sterken en af en toe een zoet fruitje als snoepje.  Op zijn grootte zijn wateragamen normaal gezien overgeschakeld op een 70% dier, 30% fruit dieet, maar voorlopig heeft hij de extra proteïnen te hard nodig om hem over te schakelen.  Een hele boterham dus, en dan is het nog onzeker of die lieve Dirk het haalt. Wij doen alvast ons best.  Wateragamen zijn geen reptielen voor beginnende reptielenhouders, ze hebben erg veel plek nodig, zijn bijzonder stressgevoelig en hebben nood aan veel onderhoud.  

Samen met Dirk werden ook zijn vrienden de waterschildpadden ons toevertrouwd.  Vier geelbuik/geelwang kruisingen met de treffende namen Michelangelo, Leonardo, Donatello en Raphael en een chinese driekielschildpad  met 'n afgehapte staart en de toepasselijke naam Shredder.

Ook hier had het gebrek aan UV en extra kalk voor problemen gezorgd.  Hetzij niet zo ernstig als bij Dirk.  De ninja turtles komen er vanzelf wel bovenop, hun schild is ontkalkt, maar ze hebben geen longontstekingen of parasieten.  De juiste voeding en de juiste lampen en die zijn binnen no time weer ok. We hebben hen wel moeten splitsen.  De drie grootste gusten konden bij Sjors, Sjefke, Sjuul en Sjaach terecht, allemaal ongeveer dezelfde grootte. Want zo begon het ooit, met Sjimmie, die er nu de kleine chinese driekiel en de kleinste geelbuik bijgekregen heeft.  

De kleine Shredder heeft echter nog niet al zijn schaapjes op het droge.  Hij gaat niet onder.  Hij drijft als een blok drijfhout aan de oppervlakte en spendeert 80% van zijn tijd op het land.  Voor 'n in het wild aquatiele schildpad die daar amper aan land gaat is dat een behoorlijk stresssignaal.
Zijn afgehapte staart wordt gezalfd om de wonde te laten genezen en hij krijgt wekelijkse injecties om aan te sterken.  Hij blijkt geen longontsteking te hebben (oorzaak 1 van het drijfsyndroom) maar naar alle waarschijnlijkheid een wolk gas in zijn darmen.  Dat zou willen zeggen dat hij al een poos niet meer gegeten heeft. En eerlijk, als ik me tussen die mastodonten van schildpadden moest wagen om een brokje te pakken te krijgen bleef ik ook aan de kant, zeker als ze al met mijn staart aan de haal zijn!  In het vriendjesbakje bij Sjimmie Sjakie en Sjerrie komt dat helemaal goed, hij krijgt aparte brokjes, speciaal voor mini schildpadjes en mits de extra zorgen, wordt ook hij 'n flinke kerel van 20 cm.  Geen blijver dus in het vriendjesbakje.

Het is fijn dat deze dieren uiteindelijk bij ons belanden en zo toch nog hoop op een dierwaardig bestaan krijgen.  Maar zo vreselijk zonde dat er zoveel misverstanden blijven omtrent het houden en verzorgen van deze dieren.  Het mogen draakjes zijn, met een enorm regeneratievermogen, maar dat hoeven ze toch niet elke keer te bewijzen, toch?