Ook paarden moeten naar de tandarts. Elk jaar worden hun tanden bijgevijld (die blijven doorgroeien in tegenstelling tot mensentanden) en wordt er gecontroleerd op eventuele gebitsproblemen. Daantje moet sowieso in het oog worden gehouden. Ze is al een kies kwijt van in een ver verleden, en de kies die daar tegenover staat slijt dus helemaal niet af. Als die te ver doorgroeit, zou Daan helemaal niet meer kunnen eten. Maar daar zat dus niet het probleem. Het zat 'm in de snijtanden van de onderkaak. Daarin zat een gat en de hele onderkaak was ontstoken. Waarschijnlijk een trauma van een tijdje terug al. Stuk van de tand af gesprongen en stilaan beginnen oplossen en wegrotten. Het verdict was eenvoudig, die tand moest eruit, de procedure heel wat minder eenvoudig. Zes honderd kilogram paard die er geen zin in heeft onder controle houden is niet altijd even eenvoudig.
Half uurtje beitelen en Daantje was 'n tandje armer, en wij een zorgenpaardje rijker. Want met de operatie alleen is natuurlijk niet alles gezegd. Na een verdoving van dat kaliber, moet een paard goed ingepakt, de interne thermostaat doet het namelijk even niet, en met de temperaturen van de laatste dagen is een dekentje, of twee, drie, zeker geen overbodig luxe. Daarenboven moet de overblijvende krater in haar mond dagelijks gespoeld en gereinigd worden, niet meteen Daans favoriete deel van de dag, of dat van ons ftm....
 |
| RX assistente van dienst, dank je wel Tamara! |
 Daantje zonder taaaandje maar met 'n heel erg zwaar hoofd |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten