Nu de paarden weer gezellig binnenhuppelen, en in de opvang ook alles gaat zoals het hoort. Als zelfs de kattekes elkaar met rust laten en alle herstellende diertjes goed vooruit gaan. Loopt het ineens fout met onze lieve knuffelhond. Het is geen nieuwe mode, dat armbanje rond Boy zijn poot, het is een drukverbandje op de plek waar net nog een infuusnaald zat....
Onze lieve Boy moest onder het mes. Nu loopt hij al een half jaar met een bobbeltje in zijn nek. Niets bijzonders, een talgcyste, zo stelde de dierenarts vast, niks om je zorgen in te maken. En bijgevolg deden we dat ook niet. Boy had er geen last van, en met die dikke boefjespels zie je het niet eens. Tot een paar dagen terug. Plotsklaps overal in huis druppels bloed. Op zoek gaan naar de dader is niet altijd even eenvoudig een een huis vol diertjes, maar uiteindelijk toch op Boy uitgekomen. De cyste in zijn hals had intussen de afmetingen van een golfbal en was spontaan gaan bloeden. Een nieuw bezoek aan de dierenarts bevestigde ons vermoeden, dit was geen talgcyste meer, dit moest weg.
En dat is precies wat er vandaag is gebeurd... Behalve dat meteen een wratje op zijn neus ook ineens verwijderd. Het bolletje in zijn hals bleek intussen een ontstoken talgklier te zijn.
De plastische omschrijving van de dienstdoende chirurg luidde: dat is nogal ne krater, als ik terugdenk aan de klier die we eruit haalden, wordt ik weer niet goed...
Gevolg, een rits in zijn hals van een dikke twaalf centimeter, een vijftiental hechtingen plus eentje in zijn neus, inwendig gehecht met twintig hechtingen en een paars drukverband waar het infuus zat, om bloeding te voorkomen.
Verdict voor ons? Omdat het in zijn hals is, kan er geen kraag, kan er geen verband, en ... mogen wij nu zorgen dat hij er niet aan krabt, dat Bailey er niet aan likt, dat er geen kattekes aan likken, en dat het niet ontsteekt. Toppie... hij was nog niet thuis of hij was al aan het bloeden. Dit wordt niet eenvoudig, zoveel is duidelijk. Arm woefke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten