Nieuw jaar

Allereerst onze beste wensen voor alles en voor iedereen.
Dat het hele jaartje mag lopen zoals je droomde voorheen!

De feestdagen zijn inmiddels weer achter de rug.  Met natjes droogjes, feestjes en schranspartijen zijn ook wij hieraan niet ontsnapt. Sommigen dansen op de tafel anderen lopen de muren op:


Maar al bij al is en blijft het een gezellige tijd.  Oudejaarsavond spenderen wij naar goede gewoonte tussen de diertjes.  Vooral dan diegene die last kunnen hebben van het vuurwerk.
Bankje in de stallen, bubbeltjes erbij, paardjes hooi en eten, lichtjes aan zodat ze zich veilig voelden, alles rustig. Wij waren er klaar voor...



De eerste pijlen geen probleem, dorpje links, dorpje rechts, wat heviger vanuit de steden.  Flikkertjes, en mooi, wij genoten gezellig mee.  Tot de hel losbarstte boven de stallen zelf....
Eén van de buren vond een eigen vuurwerkfeestje wel gepast.
Figo was het daar niet mee eens. Hij wou eruit, zijn kudde gaan verdedigen en vechten tegen het lawaai. Er is geen staldeur opgewassen tegen 600kg paard dat eruit wilt.  Zo eenvoudig is dat.  Hij is dan ook in volle furie buiten gestoven en heeft daar het volgende uur geen twee seconden meer stil gestaan, steigeren, trappen, hollen, hij vocht en wist niet eens waartegen de arme schat.
Ook de rest van de kudde was niet vrolijk.  Het leek dan ook een oorlogszone.  De klappen, het flikkerende licht, het suizen van de aankomende vuurpijlen en het schrille gehinnik van de paarden daar nog eens bovenop.  En daar sta je dan, tranen in de ogen want er is niets dat je kan doen om hen te helpen, alleen wachten tot het voorbij waait en hopen, heel erg hopen dat er niemand zodanig panikeert dat ze de omheiningen niet meer zien.  Gelukkig kwam het niet zover.  Iedereen kwam ongedeerd de nacht door.  Tenzij ....

Staldeur na een duwtje van Figo

Achterkant van de stal waar het hooi gewoonlijk
tegenaan ligt.  Dikke 20 cm verplaatst

De kudde de volgende ochtend, er had niemand zin om binnen te komen

En we begrijpen het ook wel.  Het is maar één keertje nieuwjaar, en iedereen mag toch genieten, en het is toch feest.... Toch blijft het moeilijk te verteren dat dezelfde mensen die de paarden elke dag begroeten vanuit hun tuin diegenen zijn die ze de daver op hun lijf jagen.  Vermoedelijk onwetendheid willen wij geloven, dus is het plan voor volgend jaar bewustmaken, bewustmaken van wat zo'n pijl teweegbrengt behalve flikkerende lichtjes.  Flyers in de bussen met de vraag het vuurwerk van de paarden (en andere dieren) weg te houden.  Hoe mooi het ook is, dieren begrijpen er geen jota van.  Daarenboven klinkt het geluid in hun gevoelige oren alsof wij ons oor tegen de straalmotor van een F16 houden.  Elk jaar opnieuw sterven er paarden die de omheining niet meer zien uit angst, verdwalen er honden die in paniek weglopen van het geluid dat zo oorverdovend in hun oren bonst, verwerpen koeien hun kalveren omdat ze denken dat ze in levensgevaar verkeren.  Tot drie uur Nieuwjaarsnacht zagen we meeuwen en andere dagvogels gedesoriënteerd rondvliegen, uit hun nesten verjaagt door het lawaai, niet wetend waar ze veilig konden zijn.  En het beperkt zich niet tot die nacht alleen.

Tot vandaag zijn wij geduldig in de weer met onze paarden om hen opnieuw vertrouwen te geven in die voor hen nu akelige stallen.  Tot vandaag schrikt Bailey van het geringste geluid en duikt hij bibberend achter mijn voeten.  Tot vandaag sluipen de kattekes rond om bij de minste onregelmatigheid op te springen en uit te halen.  Tot vandaag vinden we uitgeputte vogels die na de Nieuwjaarsnacht hun nest niet meer durven opzoeken.  Wij vragen geen ban op vuurwerk, geen verbod op feestjes, geen extra politie of wat dan ook. We willen alleen dat je weet wat je doet en daar de verantwoordelijkheid voor neemt.  Dieren kunnen zich niet beschermen, bescherm hen.