Naar de dierenarts
We nemen nieuwe diertjes altijd wel eens voor een heen en weertje tot bij de dierenarts, maar voor Lorry hebben we ons toch wel een beetje meer gehaast dan anders. Omdat hij er zo zielig uitzag en zijn eten terug opgaf (hij had wel eetlust, maar niet de kracht om het te verteren) durfden we niet te riskeren om hem nog langer te laten wachten.
De dierenarts kwam grotendeels tot dezelfde conclusies die wij al hadden vastgesteld. Behoorlijk toegetakeld door Larry en ondervoed omdat hij waarschijnlijk niet kon of mocht jagen. Het gesloten oogje zou misschien niet meer te redden zijn, en de ringvormige wonde in zijn pootje was ook gevaarlijk. Hij kreeg een spuit antibiotica en ontstekingsremmer en wij zouden een week behandelen en dan teruggaan om te kijken of hij zijn pootje mag houden en of het oogje nog functioneert.
De behandeling?
Zo vaak als mogelijk oogzalf in beide oogjes, dagelijks in een elektrolytenbadje (op natte doekjes, gekko's verdrinken snel) en na zijn bad goed insmeren met antibacteriële zalf.
Voor alle zekerheid Larry ook maar laten testen bij de dierenarts, en die was helemaal in orde.
Duimen maar, dat Lorry helemaal goed komt, hij kreeg van de dierenarts in ieder geval wel een goede kans op overleven mee, en dat is het belangrijkst.
Onvoorstelbaar hoe een winkel het aandurft om zo'n twee diertjes als koppeltje te verkopen. En zo zien we maar weer, twee mannetjes kan jaren goed gaan, maar op een goede dag, zal er eentje het loodje leggen voor de andere. We weten weer een weekje wat te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten